1Η θερμοκρασία της υπερθέρμανσης της ζώνης είναι μεταξύ του στερεού και των 1100 °C, με πλάτος περίπου 1-3 mm. Κατά τη διάρκεια της συγκόλλησης, οι κόκκοι αυστενίτη σε αυτή την περιοχή αυξάνονται σοβαρά και μετά την ψύξη, οι κόκκοι αυστενίτη αυξάνονται σημαντικά.λαμβάνεται μια υπερθερμασμένη δομή με χοντρό κόκκο2. Η θερμοκρασία της ζώνης ανακρυσταλλώσεως μεταβολής φάσης είναι μεταξύ 1100 °C και Ac3, με πλάτος περίπου 1,2-4,0 mm.Μετά την συγκόλληση, η ψύξη με αέρα υποβάλλει το μέταλλο σε αυτή την περιοχή σε θεραπεία εξομάλυνσης, με αποτέλεσμα την ομοιόμορφη και λεπτή μικροδομή του φερρίτη και του μαργαριταριού,με καλύτερες μηχανικές ιδιότητες από το κοινό μέταλλοΗ θερμοκρασία θέρμανσης της μη πλήρους ζώνης ανακρυσταλλώσεως είναι μεταξύ Ac3 και Ac1. Κατά τη διάρκεια της συγκόλλησης, μόνο ένα μέρος της δομής μετατρέπεται σε αυστενίτη.λαμβάνονται λεπτοί φερρίτες και μαργαριτάριαΤα υπόλοιπα εξαρτήματα διατηρούν την αρχική τους δομή, με αποτέλεσμα την άνιση διάσταση των κόκκων και τις κακές μηχανικές ιδιότητες. 4.Εάν το βασικό υλικό υποστεί παραμόρφωση σε ψυχρή εργασία πριν από τη συγκόλληση στη ζώνη ανακρυσταλλώσεωςΟι μηχανικές ιδιότητες του μετάλλου σε αυτή την περιοχή δεν έχουν αλλάξει πολύ, αλλά η πλαστικότητα έχει αυξηθεί.Εάν δεν υπάρχει ψυχρή πλαστική παραμόρφωση πριν από τη συγκόλλησηΤα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της διανομής του εύκολα σβήσιμου χάλυβα: το μαρτενσίτη σχηματίζεται εύκολα με σβήσιμο υπό ψύξη αέρα.Για παράδειγμα:Η θερμική επιρροή της ζώνης είναι υψηλότερη από την AC3, λόγω της μεγαλύτερης τάσης σκληρύνει αυτού του τύπου χάλυβα.η σβησμένη δομή (martensite) λαμβάνεται μετά από συγκόλλησηΠλησιάζοντας το ράμμα συγκόλλησης (ισοδύναμο με την υπερθέρμανση του χαμηλού άνθρακα χάλυβα), λόγω της έντονης ανάπτυξης των κόκκων, λαμβάνεται χοντρός μαρτενσίτης.ενώ το μικρό μαρτενσίτη λαμβάνεται στην περιοχή που ισοδυναμεί με την κανονικοποιημένη ζώνηΑνάλογα με τον ρυθμό ψύξης και την ενέργεια της γραμμής, μπορεί επίσης να εμφανιστεί βαϊνίτης, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό μεικτής δομής που συνυπάρχει με το μαρτενσίτη.Η ζώνη αυτή ανήκει στον ίδιο τύπο (μαρτενσίτη) από άποψη οργανωτικών χαρακτηριστικών., αλλά με διαφορετικό πάχος, επομένως αναφέρεται συλλογικά ως η πλήρως σβήστη ζώνη. 2.Το βασικό υλικό στη ζώνη ελλιπής θέρμανσης θερμαίνεται στη ζώνη που επηρεάζεται από τη θερμότητα μεταξύ θερμοκρασιών AC1 και AC3.Υπό συνθήκες γρήγορης θέρμανσης, ο φερρύτης σπάνια διαλύεται σε αυστενίτη, ενώ ο περαλίτης, ο βαϊνίτης και ο σορβίτης μετατρέπονται σε αυστενίτη.Ο αυστενίτης μετατρέπεται σε μαρτενσίτη.Το αρχικό φερρίτη παραμένει αμετάβλητο και αυξάνεται σε διαφορετικό βαθμό, σχηματίζοντας τελικά μια δομή φερρίτη μαρτενσίτη, εξ ου και το όνομα "μη πλήρης ζώνη σβήσεως".Εάν η περιεκτικότητα σε άνθρακα και στοιχεία κράματος δεν είναι υψηλή ή ο ρυθμός ψύξης είναι χαμηλόςΕάν η βασική ύλη είναι σε κατάσταση σβήσματος και θέρμανσης πριν από τη συγκόλληση,η μικροδομή της ζώνης που επηρεάζεται από τη θερμότητα συγκόλλησης μπορεί να υποβληθεί σε διάφορους βαθμούς καύσης εκτός από τις εντελώς ή μερικώς σβησμένες ζώνες που αναφέρονται παραπάνω., γνωστή ως ζώνη θέρμανσης (περιοχές κάτω από το AC1). Υπό τις συνθήκες γρήγορης θέρμανσης και συνεχούς ψύξης στη συγκόλληση, ο μετασχηματισμός φάσης ανήκει σε μετασχηματισμό μη ισορροπίας.Οι κοινές δομές στη ζώνη που επηρεάζεται από τη θερμότητα συγκόλλησης περιλαμβάνουν το φερρίτη, περγαλίτης, δομή Weinstein, άνω bainite, κατώτερο bainite, κόκκινη bainite, χαμηλή άνθρακα martensite, υψηλή άνθρακα martensite, και M-A συστατικά.οι τύποι δομών που εμφανίζονται στην θερμότητα επηρεασμένη ζώνη σχετίζονται κυρίως με τη χημική σύνθεση του βασικού μετάλλου και τις συνθήκες της διαδικασίας συγκόλλησης, και η χημική σύνθεση του βασικού μετάλλου είναι ο κύριος παράγοντας που καθορίζει τη δομή της ζώνης που επηρεάζεται από τη θερμότητα.